Friday, December 23, 2016

ببینید چی پیدا کردم، حال من از زبان کتاب

من با سرعت تمام از تنها خانه ای که میشناختم دور میشدم.
جلوی ماشین ها میپریدم،
 سگ های بزرگتر دنبالم میکردند،
 گربه ها از من فاصله میگرفتند
 ، پسر های دوچرخه سوار لگدم میزدند
 و من میترسیدم.

.. پِراسپر عزیز!
نوشته: پائولا فاکس
 مترجم: شهلا طهماسبی
نشر آنا

Sunday, March 27, 2016

Fake it 'till you make it

خوبه همه فکر کنن هیچ دردی نداری
از اون بهتر اینه که خودتم چنین فکری کنی
بعد یهو تو ماشین که نشستی آهنگ ماشین عوض میشه میرسه به یه کاور از کارای منصفی

لبم بسته ولی فریاد کردم
شب و روز از گذشته یاد کردم
با رویای خش روزان رفته
دل بی آرزو رو شاد کردم

این منصفی اصلاً دشمن حال خوبه. یعنی یه طوری انگشتشو میذاره رو دردت و فشار میده که به فاک بری

چه ایامی همش شعر و ترانه
همش در بند و شعر عاشقانه
چه دخت بی نظیری یارم هسته
چه خوب و مهربان است و چه جون است

بعد پامو میذارم رو گاز و میرم یه جای تهران که کل شهر زیر پام باشه تا یادم بیفته برای برگشتن به همین تهران چقدر حسرت خوردم. چقدر نشستم تو یوتیوب از این فیلمای تهران گردی نگاه کردم از همینا که زیرش مینویسه خیابان ولیعصر از سر عباس آباد تا میدون ونک بعد یکی دوربینو گذاشته رو داشبورد و همین مسیرو میره.
بعد میرم تو فکرو یهو میرسه همونجایی که دردش از همش بیشتره. 

نه بندر بندر اون روزگاره
نه چشمی منتظر به راه یاره
درخت سنگ و سیمان سوزه بوده
دل بیماره تنها یادگاره

بعد آهنگ تموم میشه خودمو مرتب میکنم گوریل رو پلی میکنم باهاش میخونم تا وقتی به خونه میرسم کسی نفهمه چم بوده

Thursday, January 15, 2015

بررسی تحولات روابط ایران و بحرین از دریچه ی فوتبال

الف) سال 2001 بعد از بازی ایران و بحرین اتفاقاتی افتاد که هنوز از یاد تماشاگران ایرانی نرفته. بازیکنان بحرین بعد از اتمام این مسابقه که موجب حذف ایران و صعود عربستان به جام جهانی 2002 شد، با پرچم عربستان دور افتخار زدند و موجب رنجش ایرانیان شدند. اتفاقی که بعد از 14 سال و با وجود شکست های پیاپی بحرین مقابل ایران هنوز از یاد طرفداران تیم ملی نرفته. 
مسئله‌ی مهم تر این بود که ما تا قبل از آن به بحرین به عنوان قسمتی جدا شده از خاک ایران نگاه میکردیم اما گزارش هایی که از تماشاگران ایرانی بازی رسید حاکی از آن بود که بحرینی ها از ما ناراحتند. چرا؟ 
بحرینی ها در آن زمان بر این اعتقاد بودند که شاه و ملت ایران بدون اینکه حتی فکری به حال آینده این مردم کنند سرنوشتشان را .به سعودی ها واگذار کردند.مردمی که روزی خود را قسمتی از ایران میدانستند ناگهان خود را جزئی از کشور های سعودی دیدند. البته با وجود کارنامه سیاه سعودی ها در حقوق بشر هنوز اتفاقات ناگواری از جانب آنها برای ملتشان نیفتاده بود.
ب) سال 2011 در پی بهار عربی اکثریت مردم بحرین هم مانند مردم بقیه کشورهای عربی شروع به اعتراض به حکومت خود کردند که باعث دخالت مستقیم عربستان و سرکوب گسترده اعتراضات شد. در پی این اعتراضات تعدادی از فوتبالیست هایی که مذهب شیعه داشتند از تیم ملی کنار گذاشته شدند. این امر فوتبال این کشور را چنان  ضعیف کرد که در بازی بعدی این تیم در مقابل ایران، بحرین با نتیجه ی مفتضحانه‌ی 6 بر 0 شکست خورد و همین امر موجب بازگشت ملی پوشان لایق به تیم ملی بحرین شد. 
نکته‌ی دیگر آنکه اینبار حداقل بنا به تبلیغات سعودی و گفته های حکومت بحرین ایران پشت مخالفان انقلابی حکومت بحرین را که .اکثریت مردم این کشور را شامل میشوند خالی نکرد
ج) سال 2015 ملبورن. ایرانی ها با همان تصوری که از بحرین 14 سال پیش داشتند به ملبورن رفتند و صد البته صدا و سیما و مطبوعات هم همان تصور را در مورد بازیکنان این تیم داشتند. اما در کمال تعجب با استقبال فوق العاده بازیکنان تیم بحرین مواجه شدند. بازیکنان بحرین در ملبورن با ایرانیها مثل قهرمانان دوست داشتنی برخورد میکردند و با آنها عکس یادگاری میگرفتند.

خلاصه اینکه این بحرین همان بحرین 14 سال پیش نیست. نکته قابل ملاحظه اینجاست که شاید حمایت ایران از انقلاب بحرین موجب تنش های بیشتری در روابط کشور با کشور های حاشیه ی خلیج فارس شد اما در عین حال موجب حمایت قلبی مردمی شد که زمانی قسمتی از ملت ما بودند که این امر قطعاً در آینده میتواند وزنه ای به نفع ایران در معادلات منطقه ای باشد.

Thursday, July 31, 2014

زندگی من

بعد از سه سال تنها زندگی کردن همه زندگی آدم میشه گنجینه خاطراتش
مثلاً اون حبابی که بهترین دوستت بهت هدیه داده، یا اون آدامسی که یکی که نگران دلدردت بوده برات خریده و تو نخوردی، آب نباتی که مامانت برات خریده ، اولین هدیه ولنتاین زندگیت که 13 سال نگهش داشتی، نقاشی ای که خواهرت سال 84 برای تولدت کشیده ،و ان یکادی که بابات قبل سفر داده بهت که یه وقت اوخ نشی، جینگیل های رنگی رنگی دور کادو که مونده تو ذهنت، فندکی که محض مسخره بازی خریده شد!
البته یه سری چیزام مال اینجان، مثلاً اون فندک سبزه که برای پس داده 15 کرون اشتباه حساب شده به فروشنده هدیه گرفتی، اون کارت متروی پاریس، یا حتی اون عطری که دوستت به خاطر مهمون نوازیت بهت هدیه داده...
خلاصه این عکسیه از زندگی الان من

Monday, June 30, 2014

یه روزایی آدم بدطور دلش یکی رو میخواد
یه رفیق، یه فامیل، یه عشق قدیمی یا هرچیز دیگه! یکی که آدمو بشناسه
یکی که بیاد بزنه رو شونه آدم بگه چطوری تو؟ حالت بهتره یا هنوز لهی؟ 
هنوز اون جونور تو مغزتو که مدام بهت میگه "نرینی" رو داری؟
هنوز صبحا که پا میشی تا چایی نخوری خوابی؟
هنوز وقتی داغونی رادیو چهرازی گوش میدی؟
هنوز گردنت کوتاهه؟ هنوز برگشته نیست خاص در بهار؟
اصلاً یکی که بیاد یه منشن بده چطوری یه وری؟
یا در باره توئیت فرهنگ خواستگاری مسخرم کنه
به هر حال دقیقاً همون روزاس که هیشکی یادت نمی افته
نبایدم بیفته، چه فازیه دل به دل فاز چسناله یکی دادن؟ 
خلاصه یه روزایی هست آدم لهه، اون روزا توئیت نمیکنه! چسناله دانی زندگیشو که اسمشو گذاشته بلاگ آپدیت میکنه و به راهش ادامه میده...

Tuesday, April 22, 2014

مگس

بعضی وقتا تو زندگیمون مثل مگس هایی رفتار میکنیم که تو خونه گیر میکنن
آزادی رو اونور پنجره میبینن و هی خودشونو میکوبونن به شیشه
گاهی اینقدر پشت اون شیشه دست و پا میزنن و با سر خودشونو بهش میکوبن تا جنازشون پایین همون پنجره بیفته
در حالی که پنجره بغلی بازه...
بعضی وقتا باید فکر کنیم که اگر یه متر عقب تر بریم و اینور اونورمونو نگاه کنیم شاید راه بهتری برای رسیدن به هدفمون وجود داشته باشه
البته گاهی هم یه سگ پدری همه پنجره ها رو بسته! اون موقع هم گشتن تو اتاق و چرخیدن دنبال غذا و استراحت از کوبوندن سر به پنجره منطقی تر به نظر میرسه
خلاصه ما گرگا هم یه وقتایی مگس میشیم

Wednesday, March 26, 2014

دلگرمی

یه روز این دل بلاخره گرم میشه و دیگه سرد نمیشه! همینجوری گرم میمونه بدون اینکه دیگه لاسی، حرفی، دلم تنگ شده ای براش یه لحظه، یه ساعت، یه روز کاپشن بشه!‌‏
تازه نه از اون کاپشن گرونا که وقتی میپوشیش یه زمستون راحتی.... از این جنس چینیا که فقط تو مغازه گرمه...‏
یه روز این دل تابستون میشه، دیگه پاییز و زمستونی تو کار نیست که حتی نیازی به کاپشن داشته باشی.‏
سراغ کاپشن که بری همه که نه، خودتم احساس خریت کنی!‏
یه روز این دل گرم میشه، میدونم